بازی لست آف آس ۲ بعد از هفت سال از بازی قبلیش از نظر ظاهری و دیزاین محیط یک بازی فوق العاده هست و در عین حال مراحل بازی و کامبت همون حس هفت سال پیش رو داره!
این متن حاوی اسپویلر داستان بازی های لست آف آس یک و دو هست و پیشنهاد می کنم اگر قصد تجربه کردن هر کدوم از این بازی ها رو دارید همین جا وایسید و بعد از تجربه کردنشون برگردید و ادامه بدید.
لست آف آس ۲ نتیجه تلاش و زحمات گروهی خلاق در طی هفت سال در استودیوی ناتی داگه. داستان بازی چهار سال بعد از لست آف آس یک اتفاق می افته و اینجا رابطه جول و اِلی خیلی سرد به نظر می رسه. الی از تصمیم بزرگ و جنجال برانگیز جول که آخر لست آف آس یک اتفاق افتاد خبر داره. در بازی اول گروهی به نام Firefall ها می دونستن که اِلی از ابتلا به بیماری مرگباری که همه رو بعد از چند هفته تبدیل به زامبی می کنه بری هست و تصمیم گرفتن روی مغز اِلی آزمایشی انجام بدن تا بتونن واکسنی رو برای نجات مردم درست کنن. اون ها بدون با خبر کردن اِلی و جول از این موضوع که بعد از این جراحی اِلی جونش رو از دست میده شروع به جراحی روی مغز اِلی می کنن و جول به محض اینکه می فهمه تصمیم بسیار بحث برانگیزی می گیره. 
جول بین ساختن واکسنی که “شاید” بتونه جون آدم ها رو نجات بده و نجات دادن جون اِلی، گزینه دوم رو انتخاب می کنه. مثل Firefall ها، جول هم هیچ سوالی از خود اِلی که آیا می خواد این جراحی روش انجام بشه و اینکه شاید به ادامه حیات بشر کمکی بکنه نمی پرسه و خودسرانه و خودخواهانه، جراح رو می کشه و اِلی بیهوش رو از تخت جراحی برمی داره و فرار می کنه.
در لست آف آس ۲، اِلی و جول در شهری به نام Jackson که خیلی امن تر از شهر های ویران شده آخرالزمانی توی فیلم ها و سریال ها هست دارن آروم زندگی خودشون رو می کنن. تا اینکه سر اتفاقاتی دختری به نام اَبی، جلو چشم اِلی، جول رو می کشه. (من خیلی دارم سعی می کنم که به جای اَبی و اِلی، اشتباهی علی و اِبی ننویسم!!) و از این جا درواقع بازی شروع میشه و شما در نقش اِلی که به دنبال انتقام گرفتن از اَبی هست بازی می کنید.
مراحل بازی بسیار زیبا و با جزئیات خیره کننده ای دیزاین شدن. به سختی میشه حتی دو تا مبل یا تخت عین هم و تکراری توی خونه ها پیدا کرد. تو این بازی زامبی ها به نسبت خیلی کمتر از بازی قبلی هستن و در کل زامبی جدیدی به بازی اضافه نشده. چرخه بازی به این شکل هست که شما بیست دقیقه وارد دعوا با زامبی ها یا آدم های گروه های مسلح دیگه مثل خودتون هستید و بعدش تمام اون منتطقه ای رو که در اون فایت کردید شخم می زنید تا تیر یا مواد اولیه برای ساختن چیزایی مثل مولوتوف و یا Health پیدا کنید. و بعد یک Cutscene شروع میشه و بعدش میرید سراغ محیط بعدی و فایت و شخم و روز از نو و روزی از نو. مراحل بازی نسبت به بازی قبل خیلی بهتر و واقعی تر ساخته شدن. و شما خیلی راحتتر می تونید از دید دشمناتون پنهان بشید. شما می تونید زیر خونه ها، ماشین ها و تخت ها بخوابید و از چشم بقیه پنهان بشید. عین بازی قبلی میشه از آجر برای پرت کردن حواس دشمن ها استفاده کرد یا اینکه یکی شون رو بکشونید سمت خودتون و دور از چشم بقیه بکشیدش. و یک آجر یا بطری دیگه پیدا کنید و این کار رو انقدر ادامه بدید تا اون منتطقه رو کلا پاک سازی کنید. هوش مصنوعی بازی اونقدر نسبت به بازی قبلی پیشرفت نکرده و دشمنا در بعضی موافق خیلی خنگ بازی از خودشون در میارن که تو این جور بازیا طبیعیه. از وسط های بازی به بعد دشمن ها با “سگ” هاشون کشیک میدن و این کارِ شما رو برای پنهان شدن سختتر می کنه چون که سگ ها می تونن شما رو از راه دور بو کنن و این شما رو مجبور می می کنه دائما در حرکت باشید و فاصله تون رو با سگ ها حفظ کنید و یا اینکه اول از همه از شر سگ ها خلاص بشید و بعد برید سراغ بقیه. وسط اکشن اگر به اندازه کافی از دید دشمن دور بشید وارد Stealth میشید و میتونید به کشتن پنهانی دشمنان که آپشن راحتیه، ادامه بدید. تا اینجای بازی فقط یک بخش که توی مترو هست و با الی و دینا میرین توی یک فضایی که فقط با یک نور قرمز رنگ مشخص شده. علاوه بر دیزاین نفس گیر این بخش با استفاده از نور خوب، این مرحله جز معدود مراحلی هست که زامبی ها و آدم ها با هم در یک محیط هستن و شما با انداختن فقط یک آجر به سمت یکی از سرباز ها، آسمون رو به زمین میارید.
سیستم Crafting بازی
سیستم Crafting بازی لست آف آس ۲ عین بازی قبلیه و شما با گشتن توی محیط می تونید مواد مورد نیاز برای ساختن Smoke Grenade و یا قویتر کردن چوبی که در دست دارید استفاده کنید. همینطور Upgrade کردن اسلحه ها هم عین بازی قبلیه و اسلحه ها هم همون اسلحه های بازی قبلین و انیمیشن های فوق العاده دقیقی برای آپگرید کردن اسحله تون تو این بازی هست. 
اینجا بر خلاف جول در بازی قبلی، اِلی می تونه بینهایت از چاقوی خودش برای Stealth Kill استفاده کنه. و شما اصلا دیگه با ساختن Shiv سر و کله نمی زنید! اِلی سریعتر از جول تو بازی قبلیه و حتی می تونه بپّره ولی قابلیت پریدن آنچنان به کار نمیاد و فقط در قسمت های پلتفرمینگ بازی به کار میاد. همینطور تیراندازی اِلی سریعتر از جول هست و کلا دقتش هم بهتره.
من به شخصه از تیراندازی کُند توی لست آف آس ۱ لذتی نبردم و به نظرم سرعت بالاتر اِلی تو این بازی خیلی کامبت رو لذت بخش تر کرده بود. اما نه اونقدر. لست آف آس ۲، یک شوتر سوم شخصه، اما با بازی های تاپ این ژانر فاصله زیادی داره. اگر شما از شوتینگ و گیم پلی و Crafting و Stealth توی لست آف آس یک لذت بردید، اینجا چند برابر لذت می بردید چون تمامی این سیستم ها توی این بازی از بازی قبلی روون تر هستن. اِلی خیلی خشن تر از جول هست و کلا ترسی از بروز خشونت درونش برای رسیدن به اون چیزی که می خواد نداره.
در اوایل بازی، شما با اِلی و دوستش دینا به شهری می رسید و برای ساعاتی بازی شکل Open World به خودش می گیره. دقیقا مثل اوایل بازی Uncharted: Lost Legacy فقط اینجا خیلی خیلی بزرگتر. من خودم ظرف سه ساعت از این منطقه اومدم بیرون اما دیدن همه ساختمون های این شهر شاید تا بیش از ۷ ساعت هم طول بکشه. شما با اسب آزادید هر جایی که دلتون می خواد برید و وارد ساختمون های این شهر بشید. ای کاش که در ادامه بازی، باز هم از این نوع گیم پلی استفاده می شد چون بعد از این قسمت، بازی کاملا “خطی” ادامه پیدا کرد. به نظرم این چند ساعت گشت و گذار توی Open World بهترین لحظات این بازی بود. انقدر خوب بود که باورم نمی شد دارم وسط بازی ناتی داگ هر جا دلم می خواد میرم اونم با اون جزئیاتی که ناتی داگ بازی هاشو می سازه.
همه جا پر از نامه از آدم هاییه که یا زامبی شدن یا مردن و یک دست نوشته از خودشون به جا گذشتن، بعضی از نامه ها واقعن جالبن. مثلا نامه هایی پیدا می کنید که دو نفر برای همدیگه نوشتن و این به واقعی تر کردن اتمسفر بازی خیلی کمک می کنه. همینطور یک سری گاوصندق توی مراحل مختلف هست که هر کدومشون رمز خاص خودشون رو دارن و معمولا رمز هر گاوصندق رو تو همون اتاق میشه پیدا کرد. این صندق ها بعد از دو سه بار، اون جذابیت رو از دست میدن مخصوصا این که بعد از ده دقیقه وقت گذشتن برای پیدا کردن رمز، می بینید که توی صندق پر از مواد اولیه هست که توی همه مراحل ریخته و آن چنان مهم نیستن که اون همه براش وقت بذارید. البته و کلا اسلحه ها Upgrade هایی برای کاراکتر رو میشه از توی این صندق ها پیدا کرد. این بازی هم مثل همه بازی بازی های ناتی داگ توی این ده سال پر از Collectible هست. Collectible های اصلی این بازی کارت های بازی و سکه های پول عتیقه هستن و تقریبا مثل بازی های آنچارتد خیلی بی معنی ان و اگر تروفی براتون مهمه حتما میرید سراغشون وگرنه تنها Collectible خوب این بازی همون نامه هان.
اَبی
بعد از ساعت ها گشت و گذار با اِلی، بازی کنترل شخصیت اَبی رو به شما می ده و من از این اتفاق استقبال زیادی کردم چون اِلی به عنوان شخصیت اصلی، خیلی تک بعدی شده بود و فقط دنبال انتقام گرفتن به هر قیمتی بود و بیشتر جا ها من اصلا با تصمیمات اِلی رابطه ای برقرار نمی کردم.
اَبی به راحتی بهترین شخصیت این بازیه. بدون وارد شدن به جزئیات این که اَبی کی هست، می تونم بگم بعد از فقط نیم ساعت من با اَبی بیشتر خو گرفتم تا تو ۸ ساعت با اِلی. (البته فکر می کنم سازنده بازی هم همین ریکشن رو از پلیر می خواد!)
اَبی یک دختر تقریبا هم سن اِلیه و با افراد نزدیک خودشون در ورزشگاهی بزرگ زندگی می کنن. شما با زندگی الان اَبی و گذشته ش آشنا می شید.
گیم پلی اَبی عین اِلیه. فقط اَبی خیلی پر زور تر از اِلیه (چون اون طور که به نظر می رسه اَبی باشگاه میره). با اَبی برای کشتن مخفی زامبی ها و دشمنا باید Shiv بسازید و اَبی یه Flamethrower قوی هم داره که خیلی بازی رو از قبل حتی راحتتر می کنه اما تیرش خیلی کم گیر میاد. علاوه بر اون، اَبی می تونه یک نوع تیری برای Shotgun خودش بسازه که بعد از اصابت آتیش بگیره که این هم خیلی به کار میاد.
این بازی پر از فلش بک هست. هم با اَبی و هم از اول با اِلی. شما با در فلش بک های با اِلی، خاطراتتون با جول رو مرور می کنید و اینجاست که خیلی از موضوعات برای پلیر با جزئیات روشن میشه. همینطور برای اَبی هم خیلی فلش بک هست و با گذشته اَبی آشنا میشید. فلش بک ها هم در کنار قسمت Open World بازی برای من از بقیه مراحل لذت بخش تر بودن. اما فلش بک های اَبی خیلی خیلی کلیشه ای و از ده کیلومتر اونورتر قابل پیشبینی بودن!
از نظر Performance من مشکل آن چنانی ای با بازی نداشتم. چند بار Frame Rate بازی توی فایت ها افت داشت ولی اونقدر بد نبود که نتونم ادامه بدم. این بازی تنظیمات خیلی زیادی رو به پلیر میده. شما اگر می خوایید تمامی آیتم هایی که توی محیط هست رو ببینید، می تونید توی تنظیمات بازی بخشی رو فعال کنید و جای تمامی Collectible ها و مواد اولیه رو تو اون محیط ببینید. این بازی حتی برای نابیناها هم با استفاده از راهنمایی کردن با صدا تنظیماتی گذشته که من خودم به شخصه نتونستم خوب یا بد . کارآمد بودنشون رو تست کنم، اما همین که این آپشن رو هم برای پلیرهای نابینا گذاشتن خیلی مهمه! شما اگه توی یه فایتی گیر کردید می تونید در تنظیمات “خون” خودتون و همراهتون رو بالا ببرید یا سختی هوش مصنوعی بازی و یا خون دشمن ها رو پایین بیارید.
بدون صحبت کردن راجعبه پایان بازی، باید بگم که بازی لست آف آس ۲ در خیلی از موارد بازی بهتری از بازی پیشین خودش هست. انیمیشن ها واقعی ترین و روان ترین انیمیشن هایی هستن که من تو عمرم تا به حال دیدم. اگر جایزه اسکاری برای انیمیشن ترکوندن کله آدم ها و زامبی ها بود، لست آف آس ۲ با اختلاف زیادی نسبت به بقیه و به راحتی این جایزه رو می برد. Cutscene های لست آف آس ۲ بهترین های این نسل از کنسول ها هستن. تدوین بسیار خوب صحنه ها و جایگذاری خوب دوربین و کات کردن به موقع بین این زاویه ها با Motion Capture فضایی ناتی داگ، صحنه های این بازی رو بیش از پیش واقعی کرده. تروی بیکر، صداگذار و بازیگر نقش جول با وجود تایم کمی که توی این بازی هست، همچنان می درخشه و بازی خیلی خوبی رو از خودش نشون داده. همچنین شخصیت های جدیدی مثل اَبی هم خیلی خوب صداگذاری شدن. البته توقع دیگه ای هم ناتی داگ نمیشه داشت. اگر این مواردی که گفتم با این کیفیت تولید نبودن شاید جای تعجب و ناامیدی داشت.
اما نکته اصلی این بازی که من رو ناامید کرد، بخش گیم پلی بازی بود که واقعا مال نسل قبل کنسول ها هست و باید تو همون نسل می موند. گیم پلی تکراری و شوتینگ متوسط و Stealth نه چندان عمیق بازی، در بیست و پنج ساعتی که طول کشید تا این بازی رو تموم کنم، واقعا چرخه خسته کننده و ضعیف ترین بخش لست آف آس ۲ هست. با این حال، تجربه کردن این بازی رو به همه دوستاداران لست آف آس و کسایی که می خوان پایان داستان این شخصیت ها و این دنیا رو ببینن پیشنهاد می کنم چون با همه این حرف ها، لست آف آس ۲ از نظر کیفیت ساخت، بهترینیه که ناتی داگ تا حالا به بازار داده.
توسط میلاد